ნათია გოგოლაშვილი

  გზაზე სუნთქვა გავირუსდა, ჩამიარა ქარმა ღელვის, განა ბევრი რამე მსურდა, Მხოლოდ პოვნა ყავარჯენის. Მოწყდა ღრუბელს წვეთი დარდის, მოიტეხა მკლავი რცხილამ, და იმ დღიდან ერთად დადის, ხე და კაცი, მზე და წვიმა. გ.ლეკვეიშვილი